و من روزی خواهم رفت...

و من روزی خواهم رفت...

بی آنکه صدای دَری بیاید...

بی آنکه اَشکی روی گونه ای غلطیده شود...

و بی آنکه شمعی برایم روشن شود.

و تنها، در سایه ها محو خواهم شد...

بی آنکه نوری بر سنگِ گورم ببارد، خواهم رفت...

و تنگ نخواهد شد، دلِ هیچکس، برای سایه ها...

علی سالاروند

پایان